Czy wiecie, że pierwsze przezskórne usunięcie kamieni moczowych poprzez operacyjnie wytworzoną przetokę nerkową opisali Rupel i Brown już w 1941 r.? Ponad siedemdziesiąt lat doświadczeń z wykorzystaniem przetok skórno-nerkowych pozwoliło na opracowanie nowoczesnej i mało inwazyjnej metody przezskórnego usuwania kamieni nerkowych zwanej w skrócie PCNL. Nazwa metody pochodzi od angielskiego – percutaneous nephrolithotony – nephros – nerka, lithos – kamień, tenein – wyciągać. W wielu ośrodkach urologicznych w Polsce zabiegi PCNL stały się rutynową metodą leczenia kamicy nerkowej. Kruszenie kamieni przez przetokę skórno-nerkową (PCNL) przy użyciu nowoczesnego sprzętu w obecnych czasach uważa się za metodę bezpieczną dla pacjenta i obarczoną bardzo małym ryzykiem wystąpienia jakichkolwiek powikłań. Należy jednak zaznaczyć, że dobrze wykonany zabieg jest ściśle uzależniony od doświadczenia i umiejętności operatora, gdyż ostatecznie to urolog wprowadza do nerki nefroskop, lokalizuje kamienie nerkowe i je kruszy przy użyciu narzędzi endoskopowych. Proste? Nie zawsze i nie dla każdego lekarza, o czym przekonała się Pani Krystyna.
Oto historia Pani Krystyny, która z winy personelu szpitala straciła nerkę
Pani Krystyna w kwietniu 2004 r. zgłosiła się do Szpitala na planowany zabieg PCNL w celu usunięcia kamieni nerkowych. Niestety w trakcie wykonywania zabiegu wystąpiły powikłania z przyczyn niezawinionych przez lekarza chirurga, który wykonywał zabieg. Lekarz szybko zareagował i podjął decyzję o dokończeniu operacji metodą klasyczną. W przypadku Pani Krystyny do zaniedbań po stronie lekarzy doszło już po zabiegu. Zaniedbania polegały na nieprzeprowadzeniu badań USG i badań urograficznych operowanego organu. Z powodu utrzymującego się bólu Pani Krystyna wykonała badanie USG we własnym zakresie prywatnie w okresie późniejszym od zalecanego według wskazań sztuki medycznej. Przeprowadzone badania wykazały rozległy stan zapalny, który wymagał pilnej interwencji chirurgicznej. W konsekwencji lekarze w lipcu 2004 r. musieli przeprowadzić zabieg usunięcia nerki.
Jak sprawę ocenili biegli i Sąd?
Biegły wskazał, że na skutek przeprowadzonego u Pani Krystyny zabiegu PCNL wystąpiły poważne uszkodzenia nerki, co wyklucza możliwość przyjęcia, że obrażenia te stanowiły normalnie spotykane obrażenia przy zabiegu PCNL. W takich okolicznościach, skoro przeprowadzony zabieg spowodował tak poważne i nietypowe obrażenia konieczne było objęcie Pani Krystyny specjalnym nadzorem po operacji. Przede wszystkim lekarze powinni wykonać dodatkowe badanie USG i urograficzne. Badania te Pani Krystyny wykonała na własną rękę po wypisie ze szpitala. W tych okolicznościach należy przyjąć, że niewykonanie w/w badań w szpitalu po operacji nastąpiło na skutek niezachowania przez lekarzy należytej staranności przy leczeniu pooperacyjnym, co ostatecznie doprowadziło do konieczności przeprowadzenia kolejnej operacji ratującej życie pacjentki polegającej na usunięciu nerki.
Sąd uwzględnił opinię biegłego i jednoznacznie wskazał, że niewykonanie niezbędnych badań USG, badań urograficznych i opóźnienie leczenia zachowawczego doprowadziły do usunięcia nerki u Pani Krystyny. Konieczność usunięcia nerki była następstwem winy personelu medycznego pozwanego szpitala.
Szpital za błędy lekarzy, które ostatecznie doprowadziły od usunięcia nerki u Pani Krystyny musiał zapłacić 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia.
Wyrok w tej sprawie zapadł przed Sądem Apelacyjnym w Lublinie w dniu 4.03.2009 r., sygn. akt I ACa 12/09
